«داود پیرنیا یه روز منو صدا کرد و گفت: آقای ترقی! یک کاری ما اینجا ضبط کردیم، مال آقای روح‌الله خالقی‌ست. این، شعر نداره. این رو من آهنگشو می‌زارم رو ضبط صوت، تا شما بشنوید من می‌رم تا استودیو شماره ۸ و برمی‌گردم؛ ببین شما نظرتون درباره این آهنگ چیه؟»
این‌ها را زنده‌یاد بیژن ترقی، شاعر و ترانه‌سرای ایرانی گفته است؛ آن هم درباره یکی از ترانه‌های ماندگار موسیقی ایران که با صدای زنده‌یاد غلامحسین بنان جاودانه شد.
۱۲ اسفندماه زادروز زنده‌یاد بیژن ترقی است؛ مردی که با «بهار دلنشین» او جادو شدیم، با «آتش کاروان»اش سوختیم و با شعری که برای وطن سرود، احساس غرور کردیم.
اما حالا در آستانه بهار بد نیست، یکی از قطعات ماندگار موسیقی ایران یعنی «بهار دلنشین» که در عین حال یکی از آثار مهم بیژن ترقی محسوب می‌شود را با هم مرور کنیم.
«بهار دلنشین» یا «بهار آرزو» یکی از تصنیف‌های بهاری و کلاسیک ایرانی و از ترانه‌های مشهور و ماندگار فارسی با شعری از بیژن ترقی است که نخستین بار در اوایل دهه ۱۳۳۰ شمسی با آهنگسازی روح‌الله خالقی و صدای غلامحسین بنان اجرا شد و از معدود ترانه‌های خاطره‌انگیزی است که تا کنون جاذبه خود را در میان مردم حفظ کرده است. این ترانه سال‌ها بعد توسط خوانندگانی چون سالار عقیلی و علی زند وکیلی و… نیز بازخوانی شده است.
تصنیف «بهار دلنشین» در دستگاه همایون، با مایه آواز یا بیات اصفهان به سرپرستی خالقی و توسط ارکستر گل‌ها با ضرب شش هشتم شکسته نواخته و اجرا شد و برای اولین بار از برنامه رادیویی «گل‌های رنگارنگ» شماره ۲۲۴ پخش شده‌است.
اما بیژن ترقی نحوه ساخته شدن این اثر را این‌گونه تعریف می‌کند: «داود پیرنیا یه روز منو صدا کرد و گفت: آقای ترقی! یک کاری ما اینجا ضبط کردیم، مال آقای روح‌الله خالقی‌ست. این، شعر نداره. این رو من آهنگشو می‌زارم رو ضبط صوت، تا شما بشنوید من می‌رم تا استودیو شماره ۸ و برمی‌گردم؛ ببین شما نظرتون درباره این آهنگ چیه؟
ایام بهار بود. آهنگ رو گذاشتم و یکی دوباری شنیدم. نیم‌ساعت، سه ربعی طول کشید که شعر رو سرودم. پیرنیا آمد تو و گفتم این هم شعرش! گفت: چی؟ گفتم: این هم شعرش!
پیرنیا گفت: بیژن جان! اتاق «گل‌ها» رو با این شعر گلریزان کردی.
البته باید بگم این یکی از معروف‌ترین کارهای آقای بنان است.»
منبع: ایسنا